با اشك هاش دفتر خود را نمور كرد                     در خود تمام مرثيه ها را مرور كرد

ذهنش ز روضه هاي مجسم عبور كرد                  شاعر بساط سينه زدن را كه جور كرد

احساس كرد از همه عالم جدا شده ست

در بيت هاش مجلس ماتم به پا شده ست

در اوج روضه خوب دلش را كه غم گرفت          وقتي كه ميزو دفتر و خودكار دم گرفت

وقتش رسيده بود به دستش قلم گرفت                   مثل هميشه رخصتي از محتشم گرفت

باز اين چه شورش است كه در جان "واژه" هاست

شاعر شكست خورده ي طوفان "واژه" هاست

بي اختيار شد قلمش را رها گذاشت                      دستي ز غيب قافيه را كربلا گذاشت

يك بيت بعد واژه لب تشنه را گذاشت                    تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت

حس كرد پا به پاش جهان گريه مي كند

دارد غروب فرشچيان گريه مي كند

با اين زبان چگونه بگويم چه ها كشيد                   بر روي خاك وخون بدني را رها كشيد

او را چنان فناي خدا، بي ريا كشيد                        حتي براش جاي كفن؛ بوريا كشيد

در خون كشيد قافيه ها را، حروف را

از بس كه گريه كرد تمام لهوف را

اما در اوج روضه كم آورد و رنگ باخت              بالا گرفت كار و سپس آسمان گداخت

اين بند را جداي همه روي نيزه ساخت                 خورشيد سر بريده غروبي نمي شناخت

بر اوج نيزه گرم طلوعي دوباره بود

او كهكشان روشن هفده ستاره بود

خون جاي واژه بر لبش آورد و بعد از آن...          پيشانيش پر از عرق سرد و بعد از آن...

خود را ميان معركه حس كرد و بعد از آن...         شاعر بريد و تاب نياورد و بعد از آن...

در خلسه اي عميق خودش بود و هيچ كس

شاعر كنار دفترش افتاد از نفس

سيد حميد رضا برقعي

نظرات شما عزیزان:

sajjad

ساعت20:36---7 ارديبهشت 1393

[وب سایت]

تا که پرسیدم زقلبم عشق چیست / در جوابم این چنین گفت و گریست / لیلی و مجنون همه افسانه اند / عشق در دستان حسین بن علی ست ...
پاسخ:عشق در دستان حسین بن علی ست

شهاب الدین

ساعت19:35---7 ارديبهشت 1393

گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی


با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید


گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا


تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید


گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن


عکس یک خنجرزپشت سر پی مولا کشید


گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم


راه عشق و عاشقی و مستی ونجوا کشید


گفتمش تصویری از لیلی ومجنون رابکش


عکس حیدر(ع) در کنار حضرت زهرا(س)کشید


گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن


در بیابان بلا، تصویر یک سقا کشید


گفتمش از غربت ومظلومی ومحنت بکش


فکر کرد و چهار قبر خاکی از طه کشید


گفتمش سختی ودرد وآه گشته حاصلم


گریه کردآهی کشید وزینب کبری(س) کشید


گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق


عکس مهدی(عج) راکشید و به چه بس زیبا کشید


گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین(ع)


گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید



پاسخ: هرکه عاشق بر حسین شد منصبی دارد

احترامی بس مقدس نزد اهل راز دارد

مکتب عشق حسینی بین که هفتاد و دو ملت

در شگفت از این که هفتاد و دو تن جانباز دارد

ای بنازم بر چنین هنگی که پیشاهنگ لشکر

همچون اصغر کودک شش ماهه ای سرباز دارد
ممنون ازبابت شعر زیباتون

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: