«دوست»
 یعنی کسی که وقتی هست آرام باشی و وقتی نیست چیزی در زندگیت کم باشد،
«دوست»
 یعنی آن جمله‌ های ساده و بی‌ منظوری که می‌گویی و خیالت راحت است که از آنها هیچ سوء تعبیری نمی‌شود،
«دوست»
 یعنی یک دل اضافه داشتن برای اینکه بدانی هر بار دلت می‌گیرد یک دل دیگر هم دلتنگ غمت می‌شود،
«دوست»
 یعنی وقت اضافه؛ یعنی تو همیشه عزیزی حتی در وقت اضافه،
«دوست»
 یعنی تنهایی‌ هایم را می‌ سپارم به دست تو چون شک ندارم می‌ فهميش،

«دوست»

یعنی یک راه دو طرفه٬ یک قدم من؛ یک قدم تو؛ اما بدون شمارش و حساب و کتاب،
«دوست»
 یعنی من از بودنت مفتخر و سربلندم، نه سر به زیر و شرمنده

من ادعا نمی‌کنم که همیشه به یاد «دوستانم» هستم،

ولی ادعا می‌کنم که لحظاتی که به یادشان نیستم هم «دوستشون» دارم...️...

دوستي رو از زنبور ياد نگرفتم كه وقتي از گلي

جدا ميشه ميره سراغ گل ديگه.....

بلكه دوستي رو از ماهي ياد گرفتم

كه وقتي از آب جدا ميشه مي ميره

"دلتنگى"

حس نبودن کسی است که تمام وجودت یکباره

تمنای بودنش رامیکند

دقايقي تو زندگيت هست

که دلت براي کسي اونقدر تنگ ميشه که

دلت ميخواد اونو از تو رويات بيرون بکشي و

توي دنياي واقعي با تمام وجوت بغلش کني

معلم مهربونم خیلی دلم براتون تنگ شده

دلم برای دستای مهربونتون خیییلی تنگه

به سلامتيه اونی که همه باشن،
اون نباشه..
انگاري هيچ کس نيست...!

نه طبق ِ مُد دوستت دارم

نه به حکم سنت!

همه چیز بنا بر فطرت است

"خوب ها"

دوست داشتنی اند مثل

" تـــــــــ♥ـــــــو "

دوستتون دارم عزیزترینم

خیییلی دوستتون دارم

♥♥♥